การวิเคราะห์สาเหตุของความล้มเหลวของระบบป้องกันแคโทดิกของแผ่นพื้นถังเก็บน้ำมันดิบ

ความล้มเหลวของระบบป้องกันแคโทดิกของแผ่นพื้นถังเก็บน้ำมันดิบมีสาเหตุหลักมาจากสามด้าน: 1) การเสื่อมสภาพของชั้นป้องกันการกัดกร่อนทำให้ความต้องการกระแสไฟฟ้าในการป้องกันเพิ่มขึ้นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริเวณรอยเชื่อม (ความต้านทานการรั่วไหล <10000Ω·m² เมื่อ) ทำให้เกิดเซลล์กัดกร่อนเฉพาะที่ 2) การเปลี่ยนแปลงความต้านทานของดิน (เช่น ในช่วงฤดูแล้ง >5000Ω·cm) หรือการรบกวนจากกระแสไฟฟ้าจร (ความผันผวน >±200mV) ทำลายความเสถียรของศักย์ไฟฟ้า 3) ความชราของเตียงดินแอโนด (ความต้านทานดิน >5Ω) หรือเอาต์พุตของเครื่องควบคุมศักย์ไฟฟ้าไม่เพียงพอ (แรงดันไฟฟ้า <12V) ไม่สามารถรักษาสักย์ไฟฟ้าป้องกันที่ -0.85V (CSE) ได้

กรณีความล้มเหลวทั่วไปแสดงให้เห็นว่าถังเก็บชายฝั่งแห่งหนึ่งเนื่องจากความชื้นในชั้นฐานแอสฟัลต์ลดลง ความต้านทานของดินเพิ่มขึ้นจาก 2000Ω·cm เป็น 8000Ω·cm ทำให้อัตราการสิ้นเปลืองของแมกนีเซียมแอโนดเกินค่าที่ออกแบบไว้ 3 เท่า ศักย์ไฟฟ้าที่ก้นถังเพิ่มขึ้นจาก -1.10V กลับเป็น -0.75V (CSE) ทำให้เกิดการกัดกร่อนแบบรูเข็ม นอกจากนี้ อุปกรณ์สายดินป้องกันฟ้าผ่าที่ไม่ได้หุ้มฉนวนทำให้กระแสไฟฟ้าป้องกันสูญเสียไป 30% เร่งการกัดกร่อนเฉพาะที่

การซ่อมแซมระบบต้องใช้มาตรการที่ครอบคลุม: 1) ใช้ DCVG เพื่อตรวจจับข้อบกพร่องของสารเคลือบ (ความแม่นยำ ±0.1m) และเสริมสร้างชั้นป้องกันการกัดกร่อน 2) เปลี่ยนแอโนดบ่อลึก (ความลึก ≥15m) หรืออัปเกรดเครื่องควบคุมศักย์ไฟฟ้าอัจฉริยะ (ฟังก์ชันกรองสัญญาณรบกวน) 3) ติดตั้งหน้าแปลนฉนวน (ความต้านทาน >10⁶Ω) และดำเนินการตรวจสอบ CIPS (ระยะห่าง 1m) เพื่อให้แน่ใจว่าศักย์ไฟฟ้าคงที่ในช่วง -0.85~-1.15V (CSE) หลังจากการปรับปรุงโรงกลั่นแห่งหนึ่ง อัตราการกัดกร่อนที่ก้นถังลดลงจาก 0.8 มม./ปี เป็น 0.02 มม./ปี และอายุการใช้งานยาวนานถึง 20 ปี