การตีความข้อกำหนดการออกแบบป้องกันการทรุดตัวของฐานถังเก็บน้ำมันดิบในพื้นที่ชายฝั่ง

การออกแบบป้องกันการทรุดตัวของฐานถังเก็บน้ำมันดิบในพื้นที่ชายฝั่งต้องเป็นไปตามข้อกำหนด API 650 โดยเน้นการปรับปรุงฐานรากดินอ่อนและการออกแบบโครงสร้างฐานรากแบบกำแพงวงแหวน การกำหนดความสามารถในการรับน้ำหนักของดินโดยการสำรวจทางธรณีวิทยา ใช้เสาหินบดหรือเสาเข็มคอนกรีตอัดเพื่อเสริมความแข็งแรง ปริมาณการทรุดตัวต้องควบคุมให้อยู่ภายใน 0.1% ของเส้นผ่านศูนย์กลางถัง พื้นผิวด้านบนของฐานรากควรสูงกว่าระดับน้ำใต้ดินมากกว่า 2 เมตร และติดตั้งชั้นกันน้ำและกันน้ำมันเพื่อหลีกเลี่ยงการกัดเซาะของน้ำในดิน

กรณีศึกษาจริงแสดงให้เห็นว่าโรงกลั่นน้ำมันชายฝั่งแห่งหนึ่งใช้ฐานรากแบบผสม (เสาเข็ม + ชั้นทราย) ปริมาณการทรุดตัวของถังเก็บขนาด 150,000 ลบ.ม. เพียง 12 มม. ซึ่งต่ำกว่าขีดจำกัดที่กำหนด (150 มม.) มาก พารามิเตอร์ที่สำคัญ ได้แก่ ความลึกของเสาเข็ม ≥ 20 เมตร กำลังรับแรงอัดของคอนกรีต ≥ C30 ความกว้างของกำแพงวงแหวน ≥ 1.5 เท่าของความหนาของผนังถัง ระบบตรวจสอบแบบไดนามิก (เช่น เครื่องวัดระดับน้ำแบบสถิต) สามารถเตือนล่วงหน้าเกี่ยวกับการทรุดตัวที่ไม่สม่ำเสมอแบบเรียลไทม์ โดยควบคุมความคลาดเคลื่อนให้อยู่ภายใน ± 2 มม.

ความยากลำบากทางเทคนิคอยู่ที่ความเสี่ยงของการเกิดการเหลวของดินในพื้นที่น้ำขึ้นน้ำลง ซึ่งจำเป็นต้องเพิ่มแผ่นระบายน้ำหรือกระบวนการอัดสุญญากาศ แนวโน้มในอนาคตจะมุ่งไปสู่การตรวจสอบอัจฉริยะ (เช่น เซ็นเซอร์ใยแก้วนำแสง) และฐานรากแบบปรับตัวได้ (การปรับระดับด้วยไฮดรอลิก) เพื่อให้มั่นใจถึงความเสถียรของถังเก็บในสภาวะที่รุนแรง เช่น พายุไต้ฝุ่นและแผ่นดินไหว